Strój Księżaków
Charakterystyczne pasiaste stroje ludowe Księżaków, rozpoznawalne na całym świecie, uważane są za polski strój narodowy. Jest to jeden z najpiękniejszych strojów polskiej kultury ludowej wyróżniający się bogatym haftem oraz mieniący się wszystkimi kolorami tęczy. Wyjątkowe piękno łowickiego pasiaka opisał Władysław Reymont w swej powieści „Chłopi”
„Dziewuchy ano i kobiety żeniate, przechodzące mimo, spozierały na nią z zazdrością abo i zgoła przystawały w podle, abych nasycić oczy tym jej wełniakiem pasiastym i sutym, co jak tęczą mazurską mienił się na niej, to na jej czarne trzewiki wysokie, zasznurowane aż po białą pończochę czerwonymi sznurowadłami, to na gorset z zielonego aksamitu, tak wyszyty złotem, że aż się w oczach mieniło, to na sznury bursztynów i korali, co otaczały jej białą, pełną szyję - pęk różnobarwnych wstążek zwieszał się od nich na plecach i gdy szła, wił się za nią niby tęcza.”
Władysław Stanisław Reymont „Chłopi”
Strój łowicki podlegał wielu przeobrażeniom. Początek XIX wieku charakteryzował się skromnością haftu oraz prostotą kolorów wśród, których dominowała biel i szarość. Kolejne lata przynosiły zmiany, które wprowadzały znacznie odważniejszą kolorystykę i zdobienia. Różnorodność haftu dyktowana była wyobraźnią hafciarki, która mieszkała w wiosce i wymyślała wzory oraz wytyczała styl haftu ubrań.
Dopełnieniem ubrań Księżaków jest biżuteria dla kobiet, która różni się w zależności od kolorystyki ubioru, czarne trzewiki z cholewką do połowy łydki i sznurowadłami w kolorach czerwonym, czarnym lub różowym. Panowie na głowach noszą kapelusze ozdobione aksamitnym pasem z cekinami i kolorowymi koralikami.
W chwili obecnej strój łowicki ma charakter reprezentacyjny i prezentowany jest głównie podczas uroczystości świątecznych, festynów, chrztów, konkursów i występów zespołów folklorystycznych.