Kalendarium
O regionie
Nazwa Kaszuby pojawia się w w źródłach pisanych już w XIII wieku. Po raz pierwszy użył jej zakon dominikanów, który na tych terenach utworzył jednostkę terytorialną zwaną kontratą kaszubską. Dominikanie nazwę Kaszuby wiązali głównie z Pomorzem Zachodnim, tę ludową nazwę wprowadzili do swojej, a następnie papieskiej kancelarii, przez co zyskała ona rangę urzędową i międzynarodową.
Książęta Pomorza Zachodniego pierwszy raz użyli nazwy określającej plemię kaszubskie 19 marca 1238 r. w bulli wydanej przez papieża Grzegorza IX, w której książę szczeciński Bogusław I tytułowany jest jako Książe Kaszub. Bulla ta potwierdzała nadanie przez księcia Bogusława I posiadłości koło Stargardu Szczecińskiego na rzecz zakonu joannitów. W książęcej tytulaturze nazwa ta w pierwszej kolejności oznaczała ludzi (wspólnotę plemienną), a dopiero potem ich miejsce zamieszkania.
Wielu polskich działaczy narodowych na Pomorzu w okresie zaborów oraz członków podziemia niepodległościowego w czasie okupacji było pochodzenia kaszubskiego.
W czasie drugiej wojny światowej Niemcy starali się germanizować Kaszubów zmuszając ich do podpisywania Volkslisty, próbując się w ten sposób wymazać z historii i świadomości ludzi pojecie Kaszubów.
Obecnie Kaszubi zamieszkują w powiatach województwa pomorskiego: puckim, wejherowskim, kartuskim, lęborskim, bytowskim, kościerskim, północnej części chojnickiego i wschodniej części słupskiego.
Część Kaszubów zachowała własną kulturę i język. Zdecydowana większość Kaszubów posiada podwójną identyfikację – narodową polską i etniczną kaszubską.
Galeria zdjęć
>
