Tężnia solankowa
Na obrzeżach Parku Zdrojowego, przy Alei Jordana powstał kompleks dwóch, drewnianych pawilonów: Tężni Solankowej oraz Pijalni Wód. Tężnia Rabczańska uroczyście otwarta w dniu 22 czerwca 2009 jest obiektem leczniczym - inhalatorium na wolnym powietrzu. Działanie jej oparte jest na zamkniętym obiegu 1,87% solanki, która dostarczana jest z pobliskiego odwiertu „Helena" o głębokości 440 m.
W połowie XIX wieku dobra rabczańskie nabył Józef Wieniawa Zubrzycki, którego syn, Julian Zubrzycki, stał się twórcą uzdrowiska w Rabce. Ważną datą w rozwoju uzdrowiska jest rok 1858, kiedy to Komisja Balneologiczna Towarzystwa Naukowego Krakowskiego przeprowadziła pierwszą analizę chemiczną solanek. Stwierdzono, iż rabczańskie solanki zawierają m.in. jod i brom, o stężeniu które stawia je na czołowym miejscu w Europie. Wyniki badań skłoniły Komisję do wystąpienia do władz austriackiego zaborcy z wnioskiem o otwarcie zakładu kąpielowego. W roku 1860 zgodę na urządzenie uzdrowiska otrzymał dziedzic Rabki, Julian Zubrzycki, a rok później oczyszczono zasypane źródła: „Maria”, „Rafaela”, „Krakus”, „Kazimierz” i „Helena” oraz rozpoczęto budowę tzw. Łazienek. W 1864 roku oficjalnie otwarto uzdrowisko.
Galeria zdjęć
