Poliptyk Fromborski
Poliptyk został ufundowany przez Mikołaja Tungena, biskupa warmińskiiego (1467-1489), jednak prace przy ołtarzu ukończone zostały w 1504 roku gdy biskupem był Łukasz Watzenrode (1489-1512) wuj Mikołaja Kopernika. Poliptyk wykonany został przez nieznanego mistrza z Torunia.
Z Torunia ołtarz został przewieziony drogą wodną do Braniewa, a następnie lądem do Fromborka. W roku 1509 odbyła się uroczysta konsekracja. W swojej pięćsetletniej historii ołtarz czterokrotnie zmieniał swoje miejsce ustawienia.
Początkowo, przez prawie 250 lat, poliptyk umieszczony był w prezbiterium i pełnił rolę ołtarza głównego. W tym okresie jednym z kanoników kapituły warmińskiej był Mikołaj Kopernik (1497-1543). Jest to jeden z zabytków związanych bezpośrednio z osobą wielkiego uczonego.
Podczas I wojny szwedzkiej w 1626 roku ołtarz ocalał, niestety został uszkodzony. Po zakończeniu wojny kapituła zabrała się do naprawiania szkód i fundowania nowych ołtarzy, jednak w sztuce obowiązywał już barok, który stosował inne formy dekoracyjne, a powstające nowe ołtarze były bardziej okazał. W roku 1752 do prezbiterium konsekrowano nowy, monumentalny ołtarz z marmuru dębnickiego z fundacji bp. Adama Stanisława Grabowskiego, a poliptyk ustawiono w kruchcie zachodniej. Pozostał tam przez 155 lat do 1907 r., kiedy za czasów bp. Andrzeja Thiela (1885-1908) podjęto decyzję o konserwacji i restauracji ołtarza. Po zakończeniu prac konserwatorskich w 1907 r. ołtarz wstawiono do nawy północnej w jej części zachodniej i w tym miejscu dotrwał do II wojny światowej.
Jak wiadomo przed zakończeniem II wojny światowej Niemcy wywozili zabytki z terenów zajmowanych przez Rosjan, w ramach akcji ratowania dzieł sztuki. Wszystkie figury i rzeźby wymontowali z ołtarza i wywieźli z Fromborka. W katedrze pozostała tylko ogołocona szafa z malowanymi skrzydłami.
Różne elementy ołtarza odnajdywano później w okolicznych kościołach na terenie Warmii. Niestety do dnia dzisiejszego nie udało się odnaleźć wszystkich zaginionych elementów.