Dwór Starościński
Historia Dworu Starościńskiego, nazywanego przez historyków i mieszkańców zamkiem, jest związana z lokacją Leżajska na nowym miejscu, której w 1524 roku dokonał Zygmunt I Stary. Król poparł ją wieloma przywilejami, a także znaczną dotacją.
W tym czasie starosta Krzysztof Szydłowiecki podjął w Leżajsku wiele inwestycji. Największą z nich była właśnie budowa wielkiej siedziby starosty z obwarowaniem drewniano-ziemnym, na specjalnym solidnym zrębie, z wielką izbą o trzech oknach ze szkła oprawnego w ołów i wielką sienią o 13 oknach. Ten pierwszy Dwór Starościński został zniszczony w 1657 roku przez wojska Jerzego II Rakoczego. Obecny wznie¬siono w latach 1760—70 dla ówczesnego starosty leżajskiego Józefa Potockiego. Przez około 150 lat do początku XX wieku był jedną z siedzib Ordynacji Łańcuckiej Potockich.
Od drugiej ćwierci XX wieku do 1975 roku mieściło się w nim gimnazjum miejskie, potem liceum ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego, wreszcie szkoła podstawowa nr 4. Po jej zlikwidowaniu przez wiele lat budynki niszczały i popadały w ruinę. Z dniem 1 stycznia 2008 roku, po generalnym remoncie, zostały oddane na potrzeby Muzeum Ziemi Leżajskiej.
Cały dwór, przykryty czterospadowym dachem, składa się z parterowego budynku głównego oraz czterech również parterowych oficyn. Pod budynkiem głównym znajdują się piwnice pochodzące z lat 30. XVI wieku, z czasów pierwszego zamku.
Galeria zdjęć
