Kościół św. Jana Ewangelisty
Najstarsza zachowana budowa sakralna. Przypuszcza się, że budowę rozpoczęto w roku 1332, choć pierwsza posiadana wzmianka o nim pochodzi z roku 1345. Przebudowano go w roku 1676, zaś w roku 1732 wzniesiono wieżę kościoła w jej obecnym kształcie. Kościół ten do dziś zachował swój pierwotny charakter trójnawowej bazyliki, o znacznie niższych nawach bocznych.
Korpus kościoła pozostał bez zmian od XIV w., jednak jego sylwetka z biegiem czasu zmieniała się w wyniku dobudowywania do kościoła różnego rodzaju kaplic przez osoby prywatne i instytucje średniowieczne.
Kaplica Świętej Marii Dziewicy została zbudowana w roku 1406. Pierwsza wzmianka o kaplicy Świętej Anny pochodzi z 1414 roku. W latach 1519-1521 dobudowano do prezbiterium kaplicę ufundowaną przez biskupa warmińskiego. Przylegającą do niej od strony wschodniej kaplicę ufundował w roku 1624 bartoszycki aptekarz Adam Retting. Hełm sygnaturki pochodzi z XVII wieku, górna część wieży i latarnia z 1732 roku, ściana zewnętrzna kaplic przy nawie południowej oraz kruchta miedzy nimi z XIX wieku.
Kościół ten uległ w czasie II Wojny Światowej częściowemu zniszczeniu . Szkody poniosło głównie jego gwiaździste sklepienie. Sklepienie to zrekonstruowano na podstawie dokładnej dokumentacji historycznej w latach 1946-1958.
Prezbiterium kościoła jest tej samej wysokości i szerokości co nawa główna. Ma ono okna na dwóch kondygnacjach. Wieża szerokości nawy głównej, wbudowana w korpus kościoła wsparta jest dwoma skarpami. Posiada cztery kondygnacje nierównej wysokości, rozdzielone pasami bielonymi. Namiotowy dach wieży i latarnia pochodzą z XVIII wieku.
Kruchta z XIX w. od północy ma portal wewnętrzny ostrołukowy z trzema profilowanymi wałkami. Po obu jego stronach ostrołukowe nisze mieszczą płaskorzeźby z terakoty. Przedstawiają one św. Małgorzatę i św. Katarzynę. Są to ciekawe płaskorzeźby obrazujące schematy świętych stosowane przez wielka sztukę schyłku średniowiecza. Na południowej ścianie nawy głównej wisi ogromny polichromowany krucyfiks późnogotycki. Wyraźnie widoczne uszkodzenie ręki Chrystusa powstało od uderzenia pioruna w roku 1579.
Z roku 1651 pochodzą piękne organy kościoła wykonane przez Wernera z Elbląga, choć niestety mocno podniszczone podczas II Wojny Światowej. Uszkodzeniu uległy wówczas: empora organowa z malowanymi wizerunkami czterech ewangelistów, dzieło Jerzego Krebsa z 1664 r. oraz rzeźby i ornamenty prospektu organowego.
Galeria zdjęć
