Świdnickie kamienice
Większość dzisiaj istniejących budynków w śródmieściu zachowała pierwotne, gotyckie elementy, jeśli nie w całej konstrukcji, to przynajmniej w przyziemiu. Większość domów miała uprawnienia do produkcji piwa, stąd najczęściej zachowanym elementem gotyckim są piwnice. Głęboko posadowione, wymurowane z kamienia łamanego, wyposażone w pochylnie do przetaczania beczek, służyły do przechowywania i dojrzewania piwa. Inne relikty architektury gotyckiej to portale bramne i wewnętrzne, oraz kilka rzeźb zdobiących kamienice w rynku.
Architektura renesansowa reprezentowana jest w pełnym prawie przekroju, od form przejściowych z gotyku (portal kamienicy Rynek 6), po formy najbardziej dojrzałe. Dla tych ostatnich typowy jest portal wyburzonej kamienicy przy ulicy Grodzkiej 7. Należała ona do burmistrza Erazma Freunda. Kamieniarka wykonana jest z najwyższym kunsztem, zdobiona portretami burmistrza i jego żony, oraz lwami, formami muszlowymi i roślinnymi.
W połowie XVII w. w Świdnicy pojawiła się architektura barokowa. Perełką jest kamieniczka znajdująca przy ulicy Pułaskiego 24. Nietypowe rozmieszczenie okien w parach po dwa i perfekcyjne wykorzystane elementów zdobniczych sprawia, że budynek nie ma sobie równych nie tylko w Świdnicy. Przedstawicielem patetycznego, potężnego baroku jest dom opatów krzeszowskich przy ulicy Franciszkańskiej 18.
XIX wiek nie zaznaczył się w architekturze miasta niczym szczególnym. Początkowo pojawiały się realizacje klasycystyczne, później eklektyczne. Po likwidacji twierdzy na wolnych placach energiczne budowano kamienice secesyjne, gdzieniegdzie w całych kwartałach (ul. Jagiellońska, Księcia Bolka). Duża ilość budynków uległa przebudowom, które pozbawiły je wyrazu artystycznego.
Zespół staromiejski Świdnicy przetrwał w zasadniczym kształcie od średniowiecza. Fakt, że działania II wojny światowej ominęły miasto sprawił, że większość zabytkowych obiektów uniknęła zagłady. Z tego powodu starówka świdnicka uznawana jest za najcenniejszy zespół urbanistyczny na Dolnym Śląsku, porównywalny pod względem wartości ze starówką krakowską i toruńską.