Kaplica i wzgórze św. Michała
Obecna kaplica św. Michała, zbudowana w 1877 roku, jest czwartym obiektem od czasu powstania pierwszej w 1674 roku będącej wotum dziękczynnym za ocalenie ludności podczas najazdu tatarów.
Na przedwojennej tablicy była umieszczona informacja o wyglądzie pierwszej istniejącej tu kaplicy.
"Kaplica była zbudowana z drewna jodłowego ciosanego w kostkę, otoczona laskiem bukowym. Wznoszona była w węgły i pokryta dachem gontowym. W środku dachu znajdowała się kopuła z małym dzwonkiem, obita z góry blachą, a z dołu gontami. Przy drzwiach frontowych na czterech słupach o mocnych wiązaniach stała dzwonnica pokryta gontami z dużym dzwonkiem. Przed rokiem 1723 znajdowały się tutaj dwa dzwony, lecz zostały przeniesione do kościoła parafialnego.
Mały cmentarz opasywał kaplicę drewnianym parkanem z daszkiem gontowym, z furtką na dwóch jodłowych słupach, również z daszkiem gontowym, ale bez drzwi. Naprzeciw furtki znajdowały się drzwi kaplicy, na żelaznych zawiasach zamykane na zasuwkę od wewnątrz.
W kaplicy był rzeźbiony ołtarz, pomalowany na kolor biały, częściowo pozłacany, z obrazem św. Michała Archanioła. Obraz osłaniała drewniana pozłacana sukienka. Cały obraz ujęty był w pozłacaną rzeźbioną ramę. Ołtarz ozdabiało antepedium z różnokolorowymi kwiatami. Prowadziły doń dwa stopnie.
Od strony ewangelii wisiał obraz św. Sebastiana, malowany na płótnie, w czerwonych, rzeźbionych wielkich ramach, sprawionych przez ks. Sebastiana Foltowicza i wielki obraz św. Michała, też na płótnie w czarnych ramach malowanych w białe kwiaty. Od strony lekcji wisiał wielki obraz na płótnie Św. Rocha w rzeźbionych białych ramach z floresami orzechowego koloru. Obraz ten stanowił wotum wsi Blizne z 1720 r. za uchronienie parafii od zarazy, która grasowała w Strzyżowie.
Przy obrazie św. Rocha stała mała ambona w orzechowym kolorze, ozdobiona kwiatami i postaciami świętych. Od strony ołtarza prowadziły do niej schodki. Za amboną wisiał na ścianie wielki obraz NMP w czarnych ramach z rzeźbionymi białymi floresami. Środek kaplicy zajmowały dwa rzędy ławek, z obydwu stron po sześć, malowanych w czerwonym kolorze. W 1723 r. było już tylko dziesięć ławek.
Kaplica posiadała cztery okna w ołowianych oprawach. Nad drzwiami wznosił się mały chórek, pokryty obiciem z niebieskiego płótna, ozdobionego różnymi kwiatami. W roku 1723 znajdowała się tutaj mała fisharmonia. Za ławkami, od strony lekcji, prowadziły schody na chór.
Sufit z surowych tarcic ułożony nad ołtarzem rozpinał się w kształcie baldachimu pomalowanego w różnokolorowe kwiaty. Podłoga była wyłożona cegłą. Mała i niska zakrystia, przybudowana do kaplicy posiadała powałę z desek i podłogę z cegły. Jedynym meblem był mały stół z tarcic. Jedyne drzwi z niej prowadziły do kaplicy, a drugie małe z drewnianą zasuwą wychodziły na cmentarz."
Galeria zdjęć
