Kościół św. Franciszka
Najstarszą część kościoła stanowi prezbiterium pochodzące z 1480 roku. Obecny kształt świątynia otrzymała w okresie odbudowy i rozbudowy wykonanej w 1636 roku dzięki hrabiemu Jerzemu III Oppersdorffowi, który przedłużył świątynię w kierunku zachodnim aż do murów miejskich, wystawił nawę główną oraz nawę poprzeczną, a sklepienie tej nawy rozciągnął nad Domkiem Loretańskim.
Od strony zachodniej kościoła została wzniesiona potężna wieża, na której fundator umieścił ważący 78 cetnarów dzwon, zwany ordynackim. Wieża była przebudowywana, po pożarze w 1766 roku oraz po jej częściowym zawaleniu się w 1876 roku. Dzwon ordynacki zwany również Dzwonem Ósmej Godziny swoją nazwę przyjął od godziny ósmej, kiedy to codziennie rano dzwonił.
Historia dzwonu rozpoczyna się w 1649 roku, kiedy to za 5.651 guldenów hrabia Jerzy III Oppersdorff odkupił go od rady miejskiej Ziębic. Do dziś na jednej z kamienic w tym mieście odnaleźć możemy sgraffito upamiętniające sprzedaż dzwonu. Dźwięki dzwonu usłyszeć można było również w sytuacjach klęsk żywiołowych, w okresie wielkanocnym, podczas procesji Bożego Ciała oraz w czasie pogrzebów członków rodziny hrabiowskiej. Codziennie o ósmej godzinie dzwonił w intencji wszystkich umierających w danym dniu.
W XVIII wieku podczas pożaru kościoła dzwon został uszkodzony i zaistniała konieczność ponownego odlania. W czasie II wojny światowej razem z innymi dzwonami został wywieziony do Niemiec.
Dzwon Ósmej Godziny odnaleziono w 1949 roku na składowisku dzwonów w Hamburgu. Dzięki zabiegom hrabiego Wilhelma von Oppersdorff odnaleziony dzwon został przewieziony do miasta Fuldy w Hesji, gdzie był wykorzystywany od 1950 roku. W 1994 roku dzwon został umieszczony w katedralnym ogrodzie klasztoru gdzie czekał na powrót do ojczyzny.
6 czerwca 2001 roku Dzwon Ósmej Godziny powrócił do kościoła św. Franciszka gdzie czekało serce dzwonu, które cały czas leżało w wieży klasztornej. Uroczyste poświęcenie i ponownie zamontowanego dzwonu nastąpiło 23 czerwca 2001 roku.
Galeria zdjęć
