Ratusz
Najstarsze elementy architektoniczne obecnej budowli pochodzą z ok. 1480 r. obok wieży dostawionej do nich w latach 1500-1504. Obecną formę nadała mu przebudowa wykonana w latach 1522-1524, która obejmowała dekoracyjne sklepienia parteru oraz kolejna rozpoczęta w 1546 roku zmieniająca wygląd elewacji. Ostatnia przebudowa z lat 1902-1905 powiększyła obiekt o handlowe podcienia w parterze i nową klatkę schodową od północy. Podczas tej przebudowy stworzono reprezentacyjną siedzibę burmistrza, w której znajduje się obecnie Sala Ślubów oraz zamontowano wewnątrz wszystkie płyty epitafijne, przeniesione z klasztoru franciszkanów, najciekawszą z nich jest płyta księcia jaworskiego Henryka i jego żony Agnieszki, pochodzącą z ok. 1350 r.
Do elewacji zachodniej dostawiona jest kamienna wieża, o podstawie kwadratowej z galerią, z której wyłania się część walcowa z czterema zegarami, a wyżej część ośmioboczna z małymi otworami okiennymi, zwieńczona hełmem z prześwitem. W rozczłonkowanej bryle znajduje się najstarsza cześć budowli, fragmenty dawnego Domu Kupców, z połowy XIII wieku. Jest to zachodnia cześć ratusza, przylegająca do wieży, z łukowymi oknami. Na północnej ścianie tego budynku, w płytkiej wnęce, zamontowano rzeźbę XVI wiecznego lwa, z łacińskim napisem: „który tłumaczy się: „sprawiedliwy jak lew”. Do Domu Kupców przylega budynek Ławy Sądowej, którego szczyt widoczny jest tylko w połowie, gdyż drugą, południową stronę fasady zasłoniła wieża. Renesansowa elewacja południowa jest najefektowniejszą elewacją lwóweckiego ratusza.
Ratusz częściowo spalony w 1945 roku, został odbudowany w latach 1955-1958.
Galeria zdjęć
