Kościół św. Jacka
Kościół św. Jacka powstał prawdopodobnie w pierwszej połowie XVI wieku jako siedziba zakonu dominikanów. W wyniku zamieszek na tle religijnym w 1524 roku histria dominikanów w Słupsku dobiegła końca, kościół i klasztor zostały ograbione a zakonnicy wypędzeni. Zabudowania klasztorne i kościół popadły w ruinę.
Na początku XVII wieku inicjatorką odbudowy kościoła była księżna Erdmuta, żona księcia zachodniopomorskiego Jana Fryderyka. Podczas odbudowy kościoła został on podzielony na dwie części i jedna z nich (wschodnia) stała się kościołem zamkowym, pełniąc tę funkcję do śmierci ostatniego z rodu Gryfitów księcia Ernesta Bogusława de Croy w 1684 roku.
W 1693 roku kościół przeszedł w ręce protestantów i w roku 1875 oraz po pożarze w 1892 roku nastąpiły najistotniejsze zmiany w jego wyglądzie, które przetrwały do dnia dzisiejszego.
W kościele zachowało się wiele zabytków związanych z dynastią Gryfitów, z których na szczególną uwagę zasługuje renensansowy ołtarz z XVII wieku, epitafium matki księcia Ernesta księżnej Anny de Croy, barokowy nagrobek księcia Ernesta Bogusława de Croy oraz ufundowane przez niego organy.
W krypcie kościoła pochowani są przedstawiciele dynastii Gryfitów, natomiast sarkofagi księżnej Anny de Croy oraz jej syna księcia Ernesta Bogusława de Croy można zobaczyć w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku.
Galeria zdjęć
