Zamek
Zamek zbudowany został przez krzyżaków w latach 1296-1306, z cegły na planie prostokąta, z dziedzińcem wewnętrznym zamkniętym z czterech stron otoczonym krużgankami. Od strony podzamcza w narożach znajdowały się dwie okrągłe wieże obronne, z których zachowała się tylko południowa zbudowana przed 1422 rokiem. Zamkowe podziemia pełniły rolę więzienia oraz znajdowała się tu krzyżacka izba tortur z hakami w stropach, która zachowała się do czasów współczesnych.
W 1410 roku zamek został zdobyty przez wojska króla Władysława Jagiełły, jednak już rok później powrócił w ręce krzyżackie. W 1422 roku zamek ponownie został zdobyty przez Polaków i Litwinów. Po tym wydarzeniu król Władysław Jagiełło umieścił w nim polską załogę i nakazał zburzyć południową wieżę jako zbyt łatwą do zdobycia. W 1462 roku krzyżacy ponownie opanowali zamek, który wrócił do Polski po 4 latach za panowania króla Kazimierza Jagiellończyka.
W latach 1616-1623 zamek przebudowano na polecenie siostry króla Zygmunta III Wazy, Anny Wazówny, zwieńczając mury piękną attyką, a na narożach zamkowych powstały wieżyczki. W ciągu kilku lat powstała wspaniała renesansowa rezydencja.
W utworzonych na podzamczu, przez Annę Wazównę, ogrodach po raz pierwszy w Polsce wychodowano tytoń.
W okresie "potopu" zamek zdewastowali Szwedzi. Podczas wojen napoleońskich Francuzi urządzili tu szpital. Huraganowe wiatry w latach 1842 i 1867 zawaliły częściowo attykę. Zamek niszczał.
Golubski zamek został odbudowany i odrestaurowany po zniszczeniach wojennych w latach 1959-1966, a w 1977 roku odbyła się na zamku golubskim jedna z pierwszych w Polsce rekonstrukcji historycznych.
W zamku mieści się obecnie muzeum.