Kościół farny pw. Wniebowzięcia NMP
Kościół zbudowany z fundacji Zakonu Krzyżackiego pojawia się po raz pierwszy w dokumencie lokacyjnym z 1233 roku. Początkowo drewniany, później w latach 1280-1320 wzniesiony został kościół ceglany. Dopiero około 1501 roku ukończona została budowa wieży północnej natomiast nigdy nie została ukończona budowa wieży południowej.
Kościół jest budowlą orientowaną, która składa się z wydłużonego prezbiterium, trójnawowego halowego korpusu oraz masywnej fasady zachodniej z wieżą północną i niedokończoną południową. Ściany prezbiterium i naw bocznych zdobią fragmenty polichromii gotyckich z ok. 1400 roku, a przy filarach dostrzeżemy gotyckie rzeźby apostołów datowane na lata 1330-1340.
Bardzo bogaty wystrój kościoła stanowi wyposażenie z okresu renesansu i baroku, jednak szczególną uwagę należy zwrócić na barokowy ołtarz główny, który powstał ok. 1708-1710 roku i jest dziełem snycerza Macieja Rodte. Cenne są również barokowe ołtarze boczne, ambona i prospekt organowy.
Przy potężnych filarach umieszczone są ołtarze rokokowe, a w jednym z nich przechowywane są relikwie św. Walentego.
Na szczycie północnej wieży znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać miasto.
Galeria zdjęć
/
