Baszta Strzegomska i mury obronne
Baszta Strzegomska, średniowieczna budowla o kwadratowej podstawie przechodzącej od drugiej kondygnacji w ośmiokąt.
Jej masywna sylwetka mierzy 24 m wysokości, a grubość murów dochodzi 1,9 m. Zawiera drobne elementy gotyckiej architektury (małe ostrołuczne okienka). Zredukowany hełm stanowi rzadki przypadek tego sposobu zakańczania szczytów wież.
Z uwagi na kształt wieżę tę zwano grubym i łysym olbrzymem.
Służyła do obrony znajdującej się tu bramy strzegomskiej.
Do połowy XVI w. pełniła rolę wieży obserwacyjnej, a następnie więzienia.
Pod koniec XVIII w. była prochownią.
Mury obronne powstały prawdopodobnie pod koniec XIII w. jako inwestycja ks. Bolka I.
Do miasta prowadziły cztery bramy: bolkowska, legnicka, złotoryjska i strzegomska (wzmocniona wieżą).
W latach 1510-1536, ze względu na rozwój broni palnej, dokonano modernizacji fortyfikacji dobudowując drugi oraz zewnętrzny pierścień murów o średnicy ok. 400 metrów. Miejsca najbardziej zagrożone wzmocniono bastejami, z których można było prowadzić ostrzał z dział, jak i z ręcznej broni.
Dziś zachowały się nieliczne fragmenty. W najlepszym stanie przetrwała basteja zwana Zamkiem Anioła, można tam zobaczyć krzyże pokutne. Fragment murów znajduje się na dziedzińcu banku, pracownicy banku mają obowiązek wpuszczać tam turystów.
Podczas renowacji, w okresie międzywojennym, w jej ściany wmurowano sześć krzyży pokutnych.
Inny fragment pozostałości bastei znajduje się na zapleczu Domu Opieki Społecznej (Plac Seniora).
W II połowie XIX w. w wyniku rozbudowy miasta, sukcesywnie rozbierano mury obronne i zlikwidowano stare bramy miejskie.
Galeria zdjęć
