Cerkiew
Leżąca przy granicy państwa Włodawa sięga swoimi dziejami do słowiańskich Grodów Czerwieńskich i na pół legendarnego Włoda. Ruski kronikarz wspomina o niej przy okazji XIII-wiecznych najazdów tatarskich i z racji pobytu kniazia Daniela. Obecne Polesie Lubelskie i Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie w połowie XV w. stanowiły pogranicze Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Włodawa, w której "Wołyń woły dawa" była ostatnią nadbużańską osadą litewską, gdyż po drugiej stronie rzeki Włodawki było już Królestwo Jagiellonów. W dniu 18.03.1540 r. Fiodor Sanguszko s. Andrzeja odnotował pierwszą fundację na rzecz prawosławnych we Włodawie.
Murowaną cerkiew unicką we Włodawie wzniesiono w latach 1840–1843. Po likwidacji diecezji chełmskiej w 1875 parafia włodawska została wcielona do eparchii Chełmsko-Warszawskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Od tego momentu cerkiew we Włodawie pozostaje w rękach wyznawców prawosławia.
Włodawska świątynia prawosławna została zbudowana z cegły. Reprezentuje mieszany styl bizantyńsko-rosyjski i klasycystyczny. Obiekt jest orientowany, zbudowany na planie krzyża greckiego z trzema absydami od strony wschodniej. Jego zachodnie ramię łączy się z fasadą, w której mieszczą się chór i przedsionek.
Elewację obiektu wieńczą trzy wieże – najwyższa (środkowa) i dwie mniejsze. Najwyższa wieża cerkwi zwieńczona jest hełmem w formie ostrosłupa, na którym usytuowano latarnię z cebulastą kopułką. Nad centralnym punktem krzyża znajduje się kopuła, na której zbudowano jeszcze jedną wieżę.
Na wszystkich kopułach umieszczono krzyże prawosławne, podczas gdy szczyty kaplic transeptu i prezbiterium wieńczą krzyże łacińskie. We wnętrzu świątyni przechowywane są ikony i całe fragmenty ikonostasów z cerkwi zniszczonych w okresie międzywojennym (m.in. z Sobiboru i Holeszowa), uratowane przez parafian rozbieranych świątyń. Inne cenne elementy wyposażenia obiektu to ikona św. Jana Chryzostoma z przełomu XVII i XVIII stulecia oraz krzyż ołtarzowy z przełomu XVIII i XIX wieku.
Galeria zdjęć
