Historia Karlina
Pierwsza wzmianka o miejscowości Karlino pochodzi z 1240 roku i mówi o tym, że Karlino należało wówczas do tzw. księstwa kamieńskiego, jednak najstarszy zapis o Karlinie pochodzi z 24 marca 1299, gdy wymieniono Horna, obywatela Karlina (Horn Ciuis In Corlin) . Pierwotnie okolice Karlina należały do książąt pomorskich, natomiast biskupi kamieńscy weszli w ich posiadanie około roku 1280, przejmując zachodnią część ziemi kołobrzeskiej jako spadek po Warcisławie III. W 1308 roku biskup kamieński w swoim dokumencie wspomina o "naszym zamku Karlino". Wtedy musiał to być jeszcze nieduży drewniany gród w widłach rzeki Parsęty i Radwi. Dopiero w 1372 roku podjęto decyzję o przeniesieniu siedziby biskupiej do Karlina i przystąpiono do budowy obronnego zamku.
Na ten cel ówczesny biskup Filip von Rehberg pożyczył od rady Słupska kwotę 350 grzywien. Ostatecznie ten sam biskup w 1385 roku nadał Karlinu prawa miejskie na prawach Lubeki oraz herb. Wtedy również prawdopodobnie wytyczono zachowany do dziś układ ulic w centrum Karlina.
Niezwykle ważnym wydarzeniem w dziejach Karlina i okolic była erupcja ropy. Do zdarzenia doszło 9 grudnia 1980 r. w godzinach wieczornych we wsi Krzywopłoty koło Karlina. W następstwie spięć w sieci elektrycznej ropa zapaliła się. Na miejsce przybyło 18 jednostek straży pożarnej, które przystąpiły do zabezpieczania okolicy przed pożarem. Żywioł został opanowany w nocy z 13 na 14 stycznia 1981r. W miejsce pożaru powstała pierwsza kopalnia ropy.