Historia Jarosławia
Miasto, początkowo rozlokowane na sąsiednim wzgórzu św. Mikołaja, w ostatniej ćwierci XIV wieku zostało ponownie lokowane na prawie magdeburskim i przeniesione na teren obecnej Starówki. Również w końcu XIV wieku Jarosław, mocą królewskiego przywileju, stał się miastem prywatnym. Tarnowscy, Odrowążowie, Kostkowie, Ostrogscy, Sieniawscy, Lubomirscy Zamoyscy, Sobiescy, Sanguszkowie, Czartoryscy, to niektórzy z właścicieli miasta.
Swoją europejską sławę XVI - XVII wieczny Jarosław zawdzięczał jarmarkom. Na ich pomyślny rozwój składały się starania właścicieli miasta o przywileje handlowe, a także położenie przy jednym z głównych traktów Europy oraz pobliże spławnej rzeki. Na jarosławskim jarmarku sierpniowym handlowano wszystkim; od soli i pszenicy poczynając, poprzez różnorodne tkaniny, wyroby metalowe, po przedmioty zbytku, co czyniło go jednym z największych w Rzeczypospolitej. Przez współczesnych określany był jako drugi po frankfurckim nad Menem. Podczas tego jarmarku kupcy zawierali umowy, wystawiali czeki (zwane membranami), rozliczali długi i spłacali raty.
Pod koniec XVI wieku Jarosław stał się też ważnym portem na Sanie. Dowożono do niego towary - największe znaczenie miało zboże - by spławiać je potem do Gdańska. Dla potrzeb tego ogromnego handlu budowano domy z krytymi wewnętrznymi dziedzińcami (dodatkowe miejsce na uprawianie handlu) oraz specjalne, dochodzące do trzech pięter piwnice przeznaczone na składowanie towarów (dziś będące atrakcją turystyczną).
Wyjeżdżając w Bieszczady, czy na Ukrainę nie sposób ominąć tej renesansowej krainy, jaką jest Jarosław.
Galeria zdjęć
