Katedra Gnieźnieńska
Na Wzgórzu Lecha wznosi się jeden z najwspanialszych i najcenniejszych zabytków Polski - Katedra Gnieźnieńska.
Obecna gotycka budowla pochodzi z przełomu XIV i XV w. i jest trzecim w kolejności kościołem wzniesionym na Wzgórzu. Pierwsza świątynia powstała w latach 970-977.
Po zniszczeniach, będących następstwem walk wewnętrznych i najazdu Brzetysława (1038 r.) odbudowano katedrę w stylu romańskim. Była ona miejscem synodu z udziałem legata papieskiego (1103-1104), świadkiem uroczystości związanych z odnalezieniem i umieszczeniem w katedrze relikwii św. Wojciecha.
Ostatniej znaczącej przebudowy dokonano w XV-XVIII w. otaczając katedrę wieńcem kaplic, dobudowano wieże południową i północną. Koncepcja przestrzenna katedry oraz rozwiązania w części nawowej nawiązują do wielkiej klasycznej architektury katedr francuskich.
Po pożarze w 1613 r. wnętrze przebudowano w stylu barokowym, a prace regotyzacyjne w latach powojennych przywróciły bazylice wygląd nadany jej przez twórców średniowiecznych.
Niemal od tysiąca lat z katedrą w Gnieźnie związany jest kult św. Wojciecha. Do jego grobu pielgrzymowali wielcy tego świata: Otton III, Bolesław Chrobry, Władysław Jagiełło, Jan Olbracht, Zygmunt III Waza.
Wspaniały jest wystrój architektoniczny katedry. Na szczególną uwagę zasługują brązowe Drzwi Gnieźnieńskie, dzieło sztuki romańskiej z XII w., ilustrujące żywot św. Wojciecha. Wzrok przyciąga srebrna trumna z relikwiami świętego Wojciecha (dzieło Piotra van der Rennena z Gdańska) płyty nagrobne św. Wojciecha (Hansa Brandta z Gdańska) i biskupa Zbigniewa Oleśnickiego (autorstwa Wita Stwosza). Niezwykłą kolekcję tworzą zamykające wejścia do kaplic kraty ażurowe (gotyckie, renesansowe i barokowe). Warto też zauważyć malowidła ścienne, fragmenty polichromii gotyckiej i osiem zespołów malarstwa barokowego oraz umieszczony w tzw. łuku tęczowym, piętnastowieczny krucyfiks.
W podziemiach zobaczyć można m.in. najstarszy w Polsce napis nagrobkowy z ok. 1006 r. oraz odkryte podczas badań archeologicznych relikty oratorium z końca IX w., fragmenty murów bazyliki Mieszka I, fragmenty ceramicznej posadzki i stipes, na którym znajdował się ołtarz ze złotym relikwiarzem św. Wojciecha.
Skarbiec katedralny jest obecnie obok jasnogórskiego i krakowskiego, najbogatszym skarbcem sakralnym. Zabytki wystawiane są w Muzeum Archidiecezji Gnieźnieńskiej. Archiwum Archidiecezjalne gromadzi jeden z najstarszych i najzasobniejszych zbiorów kościelnych w Polsce. Znajduje się tutaj m.in. bulla papieża Innocentego II z 1136 r. zwana "złotą bullą języka polskiego"'.
Biblioteka katedralna posiada w swych zbiorach najstarszą książkę ziem polskich, a jest nią niewielki pergaminowy kodeks z pocz. IX w. Najcenniejszą grupę rękopisów stanowią 73 iluminowane woluminy, m.in. Ewangeliarz Gnieźnieński z końca XI w. i Biblia z 1414 r.
Układ kaplic, naw i innych pomieszczeń
B. tumba Św. Wojciecha
C. konfesja św. Wojciecha
D. łuk tęczowy
E. nawa główna
F. nawa boczna pn.
G. nawa boczna pd.
a. nowy kapitularz
b. kruchta ,,Drzwi Gnieźnieńskich''
c. pomieszczenie przywieżowe
d. wieża pd., wejście na chór muzyczny
e. stary kapitularz
f. wieża pn., wejście do podziemi
g. kruchta pn.
h. wejście do biblioteki
i. zakrystia wikariacka
j. zakrystia prałacka
1. Kaplica Potockiego
2. Kaplica Sprowskiego (Bożego Ciała)
3. Kaplica Doktorów (Św. Jana Nepomucena)
4. Kaplica Św. Walentego
5. Kaplica Pana Jezusa (Świętego Krzyża)
6. Kaplica Gembickiego (Niepokalanego Poczęcia NMP)
7. Kaplica Kołudzkich
8. Kaplica Olszewskiego (Św. Andrzeja)
9. Kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej (Bogoria)
10. Kaplica Sufragańska (Św. Stanisława)
11. Kaplica Baranowskiego
12. Kaplica Dzierzgowskiego (Św. Mikołaja)
13. Kaplica Skrzetuskiego (Św. Józefa, obecnie kruchta pd.)
14. Kaplica Łubieńskich