Kościół pod wezwaniem św. Ludwika
W roku 1739 dzięki staraniom ojca Konstantego Eysymonta i przy wydatnej pomocy nowego właściciela dóbr włodawskich i Włodawy Jerzego Flemminga rozpoczęto budowę obecnego kościoła wg projektu włoskiego architekta Pawła Fontany. Prace prowadzono do roku 1784 z wieloletnimi przerwami, ze względu na braki środków.
W efekcie powstał wspaniała świątynia w stylu rokoko, o charakterystycznej i rzadko spotykanym owalnym korpusie naw bocznych z wieńcem kaplic. Kopułowe sklepienie świątyni wsparte jest od wewnątrz na czterech potężnych filarach, kopułą sklepione jest również zamknięte prezbiterium. Do prezbiterium przylegają dwa pomieszczenia zakrystyjne, oraz umieszczone na piętrze skarbiec zakrystyjny i chór zakonny. Kościół połączony jest z klasztorem bezpośrednim przejściem od strony zakrystii i chóru.
Ośmioboczny, wpisany rzutem w elipsę korpus ujmują od frontu dwie czworoboczne, lekko wysunięte wieże fasady, zwieńczone dekoracyjnymi hełmami z kopułkami, zaś od drugiej strony zamyka go prostokątne prezbiterium.
Podziały ścian zewnętrznych zdwojonymi pilastrami i przełamującymi się belkowaniami jest szczególnie plastyczny na fasadzie, zwracającej uwagę bogatymi obramieniami otworów okiennych i nisz. Nawa nakryta łamanym kopulastym dachem z ażurową kolumnowa latarnią, wewnątrz otwarta wysokimi arkadami do prezbiterium, chóru muzycznego i ramion transeptu, zaś niższymi – do czterech kaplic usytuowanych na przekątnych.
Całe wnętrze pokryte jest późnobarokową polichromią wykonaną w latach 1780-1786 prawdopodobnie przez Gabriela Sławińskiego i Antoniego Dobrzeniewskiego.
Wyposażenie jednolicie rokokowe z lat 1781-1786, zwracające uwagę świetną snycerką figuralną i ornamentalną z warsztatów Macieja Polejowskiego i Michała Filewicza.
Galeria zdjęć
