Klasztor i Kościół Klasztorny
Kościół Klasztorny OO. Franciszkanów pw. Św. Anny wybudowany przez Jakuba Wejhera w 1650 roku, jest jednym z najstarszych zabytków miasta, z zachowaną pierwotną, bez większych zmian bryłą. Jedyną ingerencją przestrzenną było „przedłużenie” kościoła o kilka metrów w XVIII w. a to w związku z wybudowaniem chóru i wstawieniem do kościoła organów. Było to możliwe dzięki zmianie formuły zakonnej OO. Franciszkanów, którzy dotychczas uważali, że jedynym i najpiękniejszym oraz godnym chwalenia Boga instrumentem, jest głos ludzki. Dlatego w kościołach franciszkańskich nie używano organów. W XVIII wieku zakaz zniesiono i hrabia Ignacy Przebendowski sfinansował pobudowanie chóru oraz „przedłużenie” kościoła.
Bryła świątyni pobudowana jest na kształcie krzyża. Ma barokową fasadę i bogate wnętrze: pięć późnobarokowych ołtarzy (ołtarz główny - ukrzyżowanie Pana Jezusa), rokokową lożę patronacką, ambonę, inkrustowane szafy w zakrystii i obrazy z doskonałą XVIII-wieczną Pietą, a także malowidło ukazujące założyciela miasta z małżonką.
Największym „skarbem” kościoła franciszkańskiego jest słynący łaskami Obraz Matki Bożej Wejherowskiej Uzdrowicielki na Duszy i Ciele. Obraz umieszczony jest w prawym bocznym ołtarzu. Jest to obraz olejny, malowany na płótnie. Matka Boża w lewej ręce trzyma Dzieciątko Jezus w prawej złote berło. Twarz Maryi ma wyraziste rysy młodej, pięknej damy. Jej prawe ucho, ozdobione kolczykiem, jest odsłonięte tak, jakby słuchała próśb wiernych. Stopy Maryi, okryte sandałami, depczą węża, wijącego się na kuli ziemskiej. Obok stóp, widoczny jest złoty róg półksiężyca z ludzką twarzą. Dzieciątko Jezus w lewej rączce trzyma błękitne jabłko królewskie w prawej czerwoną różę (róże są także w herbie Jakuba Wejhera). Na głowie Maryi i Dzieciątka Jezus znajdują się złote korony, wysadzane szlachetnymi kamieniami.
Galeria zdjęć
