Wieża Kramarska
Usytuowana pośrodku lubańskiego rynku wieża jest pozostałością po drugim z trzech lubańskich ratuszy. Nazwa budowli ma bardzo starą metrykę i nawiązuje do otaczających ją niegdyś bud i kramów. Obecnie stoi w centrum zrewitalizowanej zabudowy śródrynkowej
Pierwotnie panowało przekonanie, że została wzniesiona w I poł. XIII w. Przeprowadzone w latach 90-tych XX w. badania archeologiczne podważyły jednak tą teorię, wykazując, że musiało to nastąpić znacznie później. Jedyny bardzo lakoniczny opis drugiego z lubańskich ratuszy pochodzi z lat 20-tych XVII w. a odnosi się do roku 1538. Jego autor burmistrz Lubania i wybitny miejski kronikarz Christoph Wiessner napisał, że problemy ze starym, wysłużonym, znajdującym się w opłakanym stanie budynkiem ciągnęły się już od wielu lat. Wyraźnie podkreślił, że jego konstrukcja groziła zawaleniem, a ściany w wielu miejscach były podparte drewnianymi palami. Wiele do życzenia pozostawiała również niska funkcjonalność ratusza. W szczególności dotyczyło to pomieszczeń wykorzystywanych na potrzeby miejskiej winiarni i piwnicy. Ponadto w ratuszowa sala taneczna była zdecydowania za mała. W zaistniałej sytuacji lubańscy rajcy podjęli decyzję o rozbiórce ratusza. W 1539 r. wyburzono jego większą część, pozostawiając jedynie wieżę.
Wieżę pozostawiono z czysto praktycznych względów. Po pierwsze znajdowała się w samym środku miasta, przez co idealnie nadawała się do celów strażniczych, a po drugie w jej wnętrzu znajdował się niezbędne w mieście dzwon zegarowy. Ani po wybudowaniu nowego ratusza, ani też po żadnym z wielkich miejskich pożarów, które naruszały konstrukcję wieży nie zdecydowano się na jej rozbiórkę. Ostatni raz została ona uszkodzona przez ogień w 1760 r.
Podczas walk o Lubań w 1945 r. przylegająca do wieży zabudowa uległa poważnym zniszczeniom. Rewitalizację przeprowadzono dopiero w latach 90-tych ubiegłego wieku. Usytuowanie i stylizacja nowych budynków nawiązuje do stanu sprzed II wojny światowej.
Galeria zdjęć
