Kościół św. Anny
Fundatorem kościoła, którego budowę ukończono pod koniec XIV wieku, był biskup Henryk III Sorbom. Pod koniec XV wieku została dobudowana wieża.
Kościół wielokrotnie ulegał uszkodzeniu w wyniku pożarów. Podczas odbudowy po jednym z nich, w 1544 roku, nad nawami zostały wykonane sklepienia sieciowe, kryształowe i gwiaździste będące niezwykłą ozdobą wnętrza.
Kolejny pożar, który wybuchł w 1798 roku w dużym stopniu zniszczył wnętrze świątyni, spłonęło wówczas 7 z 10 ołtarzy oraz uszkodzona została wieża, która została odbudowana w 1800 roku i w niezmienionej formie zachowała się do naszych czasów.
Kościół jest budowlą gotycką, orientowaną, od strony zachodniej przylega do niego wieża zwieńczona barokowym hełmem. Halowe wnętrze świątyni podzielone jest na trzy nawy. Sklepienia podparte są ośmiobocznymi filarami. Kościół otoczony jest murem z trzema bramami.
W kościele znajduje się dziewięć ołtarzy, a najstarszym z zachowanych jest ołtarz św. Szczepana z 1800 roku. Ołtarze i ściany świątyni zdobią zabytkowe XVII i XVIII wieczne obrazy.
Organy pochodzą z około 1700 roku i zostały przeniesione tu z pobliskiego kościoła bernardynów.
W niszach ściany południowej znajdują się późnobarokowe figury św. Krzysztofa, Dominika oraz św. Agaty.