Historia Głogowa Małopolskiego
Miasto Głowów zostało założone w 1570 r. na rozgałęzieniu szlaków handlowych wiodących z Rzeszowa do Sandomierza i Kolbuszowej na podstawie dokumentu wydanego w Przybyszówce dnia 23.04.1570 roku.
1578 r. Głowów uzyskał prawa miejskie. Usytuowano go na terenie wsi Szlachcina Wola założonej przez Rzeszowskich przed 1439 rokiem. Jego lokację potwierdził król Stefan Batory specjalnym przywilejem wydanym w 1578 roku. Celem przyspieszenia rozwoju miejscowości, Krystyna z Pniowa, żona nieżyjącego juz Krzysztofa Głowy, wydała w 1583 r. dokument przyznający osadnikom nowe przywileje. Od nazwiska założyciela miasto otrzymało nazwę Głowów, która później została przekształcona na Głogów. Utrwaliła się ona ostatecznie dopiero w ciągu XIX wieku. Po ostatniej wojnie dodano jej drugi człon - Małopolski.
Około 1590 roku Głogów dostał się w posiadanie Mikołaja Spyteka Ligęzy, dziedzica Rzeszowa. Za jego czasów, na przełomie XVI i XVII wieku, miasto przeżywało krótki okres intensywnego rozwoju. W 1606 roku Ligęza ufundował parafię. W początkach XVII wieku miasto zostało otoczone systemem ziemno-wodnych fortyfikacji (wały i fosy), otrzymało kościół i ratusz. Mieszczanie Głogowscy zajmowali sie rzemiosłem, handlem oraz uprawą roli. W 1598 roku powstał cech szewski, w 1635 roku tkacki, później jeszcze kilka innych. Rozwój handlu ułatwiał przywilej targowy nadany w 1694 roku przez króla Jana III Sobieskiego.
Głogów był miastem prywatnym.
W 1624 r. Głogów został zniszczony przez Tatarów. W następnych latach miasto otoczono wałem obronnym z fosą i bramami.
W 1648 r. Głogów przeszedł na własność Lubomirskich.
W 1657 r. miasto złupiły wojska Rakoczego. Podczas wojny północnej, w 1709 r. Głogów zniszczyły wojska szwedzkie. W 1772 r. Głogów znalazł się w austriackim zaborze.
Ostatnim właścicielem tutejszego folwarku (od 1892 r.) był Adam Jędrzejowicz z Rzeszowa. Wkrótce po I wojnie światowej głogowski folwark rozparcelowano.
W połowie XIX wieku władze austriackie ulokowały w Głogowie siedzibę tzw. sadu powiatowego. Miasto zyskało na znaczeniu. Rozwinęło się rzemiosło. Tutejsi rzeźnicy słynęli z wyrobu doskonalej kiełbasy "głogowskiej". Szeroko znani byli głogowscy murarze. Miejscowe targi i jarmarki ściągały tłumy okolicznych chłopów i handlarzy. Miasteczko było zamożne i ruchliwe. Stacjonował tu szwadron austriackiej kawalerii. Oprócz sądu był urząd skarbowy i szkoła, działały różne organizacje, między innymi: straż pożarna (1890 r.) i oddział „Sokół” ( 1903 r.). W 1881 roku Głogów liczył 3440 mieszkańców, w tym 860 Żydów.
Do końca XIX wieku miasteczko było gęsto zabudowane, przeważnie drewnianymi domami. Drewnianą zabudowę zniszczyły niemal doszczętnie pożary następujące kolejno w latach 1885, 1890 i 1898. Straty były szybko likwidowane. Nowe domy wznoszono już murowane. W 1910 r. inżynier Franciszek Weiss uruchomił w dawnym zamku Pierwszą Krajową Przędzalnię Lnu i Konopi.
W latach międzywojennych Głogów pozostawał ruchliwym miasteczkiem, na tyle bogatym, że stać go było na budowę nowej szkoły, otwartej w 1927 roku. Znaczną część (około 30%) mieszkańców ówczesnego miasta stanowiła społeczność żydowska, która nadawała mu swoisty klimat i charakter. W 1934 roku Głogów został siedzibą gminy zbiorowej.
Podczas walk frontowych w 1939 i 1944 roku miasteczko doznało poważnych zniszczeń. W okresie okupacji w rejonie głogowskim istniał silnie rozwinięty ruch oporu, a samo miasteczko było kilkakrotnie widownią udanych akcji partyzanckich. Wiosną 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla ludności żydowskiej, którą już latem tego roku wywieźli do obozów zagłady. W następnym roku zniszczyli dwa żydowskie cmentarze.
Po wojnie Głogów odbudowywał się długo i z wielkim trudem. Dopiero w ostatnim latach - nie licząc światła elektrycznego, które dotarło tu w 1950 roku - miasto otrzymało niezbędną infrastrukturę komunalną - wodociąg (1986 r.), kanalizację i oczyszczalnię ścieków (1992 r.) oraz gaz (1996 r.). Głogów znacznie sie rozbudował. Poza centrum wyrosło kilka osiedli mieszkaniowych. Ostatnimi laty rozwinęło działalność wiele firm prywatnych. Obecnie Głogów stanowi lokalny, ale znaczący ośrodek usługowo-gospodarczy.
Głogów - jako dawne miasteczko - tworzy interesujący zespół urbanistyczno-architektoniczny o dużej wartości historycznej. Centrum posiada dobrze zachowany układ urbanistyczny pochodzący z czasów jego lokacji, będący oryginalnym renesansowym rozwiązaniem przestrzennym. Na terenie gminy znajduje się dużo lasów i zadrzewień - znajduje się tutaj Rezerwat Przyrody "Bór". Stwarza to doskonałe zaplecze rekreacyjne dla mieszkańców gminy jak też sąsiedniego Rzeszowa.
Turystyka i rekreacja są jednym z kierunków rozwoju gminy na najbliższe lata.
źródło www.glogow-mlp.pl
Galeria zdjęć
