Historia Biskupca
Historia miasta rozpoczyna się 17 października 1395 roku, kiedy to osada położona przy zamku zbudowanym przez biskupa Henryka III Sorboma uzyskała prawa miejskie. Zasadźcą miasta był Jan z Mokin.
Związek suwerena i zwierzchnika Warmii, jakim był biskup Sorbom z historią i teraźniejszością miasta można dostrzec w herbie Biskupca. Przedstawia on zamek, jako gmach o spadzistym dachu z okalającymi go murami, z dwiema wieżami z blankami. Poniżej widoczna jest tarcza, na której przedstawione są obustronne schody. Tarcza ta była herbem rodzinnym biskupa Henryka Sorboma. Między tarczą i zamkiem umieszczony jest kapelusz biskupi - mitra, świadczący o godności biskupiej założyciela miasta. Od zamku biskupiego miasto wzięło swoją nazwę - Bischofsburg.
U swych początków Biskupiec był małym, ubogim miasteczkiem, otoczonym murami obronnymi z dwiema bramami - Reszelską i Szczycieńską. W środku grodu znajdował się rynek. Główny budynek - ratusz mieścił się w południowo-wschodniej części rynku. Miasto położone było peryferyjnie, z dala od dróg, które przemierzali kupcy oraz od tanich szlaków żeglugowych. Głównym zajęciem mieszkańców oraz głównym źródłem ich dochodów aż do połowy XIX w. była uprawa roli, zwłaszcza lnu oraz hodowla bydła.
Biskupiec był najmłodszym i zarazem ostatnim z 12 miast Warmii. Jego pierwsi mieszkańcy pochodzili prawdopodobnie z gęściej zaludnionych okolic Barczewa i Reszla.
Dzieje Biskupca nierozerwalnie związane są z historią Warmii. Miasto wielokrotnie ogarniały epidemie dziesiątkujące ludność, również wielokrotnie w swej historii ulegało spaleniu. W 1414 r. gród poniósł ogromne straty w wyniku wojny "głodowej". Miasto zostało zniszczone i częściowo wyludnione, a następnie zanotowano stopniowy napływ osadników z Mazowsza, który trwał aż do XVII w.
Biskupiec był świadkiem i uczestnikiem rywalizacji Polski z Zakonem Krzyżackim. W wyniku działań wojny trzynastoletniej (1454-1466) całe miasto, wraz z zamkiem i kościołem legło w gruzach. Dla zamku było to wydarzenie nieodwracalne - spalonego nigdy już nie odbudowano.
Tragiczny los rozbioru Polski nie ominął Biskupca. W wyniku I rozbioru Polski (1772) Warmię wraz z Biskupcem zagarnęły Prusy. Od tego momentu rozpoczęła się historia miasta związana z państwem pruskim, a następnie z Rzeszą Niemiecką.
XIX w. w historii Biskupca to powrót do doświadczeń wojennych. Miasto znalazło się na trasie rosyjskiej kampanii Napoleona Bonaparte. W okresie od 28 maja do 24 czerwca 1812 roku kwaterowały tu wojska francuskie. W czasie tym miasto poniosło ogromne straty.
Od połowy XIX w. obserwuje się dynamiczny rozwój miasta, a tym samym początek jego kariery, jako lokalnego centrum administracji. W 1862 r. przeniesiono do Biskupca siedzibę powiatu reszelskiego. Był to istotny czynnik miastotwórczy.
W okresie I wojny światowej Biskupiec nie był bezpośrednio narażony na działania wojenne, za to II wojna światowa przyniosła miastu zniszczenia. Z ważniejszych faktów z czasów II Wojny należy wspomnieć o istnieniu na tym terenie trzech obozów jenieckich: obozu "Anker", znajdującego się między dzisiejszymi ulicami Słowackiego, Ostre Koło i cmentarzem, obozu "Kraks" w pobliżu jeziora Kraks oraz obozu na terenie browaru.
II Wojna Światowa skończyła się w Biskupcu w lutym 1945 roku. Przedstawiciele polskich władz przybyli do Biskupca już 4 kwietnia 1945 roku. Po zawieruchach wojennych miasto zaczynało budzić się do życia.
Galeria zdjęć
