Historia Łabiszyna
We wczesnym średniowieczu istniał tu gród wzmiankowany w 1247 r., który był własnością rycerską. W XIV wieku Łabiszyn był w posiadaniu rodu Prawdziców. Dzięki ich staraniom otrzymał prawa miejskie w 1369 roku. Siedem lat później Andrzej z Łabiszyna herbu Prawdzic, wojewoda brzesko-kujawski, zbudował zamek na wyspie w rozgałęzieniu Noteci.
Nazwa Łabiszyn pochodzi prawdopodobnie od księcia Łabiszy. W 1407 roku miasto posiadało już własną pieczęć lakową z herbem przedstawiającym prawą, otwartą i odciętą dłoń z napisem "Łabiszyn".
W 1410 roku król Władysław Jagiełło przejeżdżał przez miasto jadąc z Inowrocławia do Szubina po zwycięskiej bitwie pod Koronowem. Tutaj zatrzymał się na nocleg z dnia 2 na 3 listopada. Według tradycji Jagiełło zasadził na Wzgórzu Łabiszyńskim dwa dęby, z których jeden zachował się do dzisiaj. Obwód dębu wynosi 5 metrów i 35 centymetrów.
W 1594 roku dziedzic Łabiszyna Stanisław Latalski wybudował w mieście zbór drewniany dla wyznawców kalwinizmu, który w 1627 roku zmieniony został na kościół katolicki pod wezwaniem św. Tomasza. W 1660 roku przeniesiono do niego zakon reformatów. Kościół wielokrotnie niszczyły pożary. W latach 1655 i 1657 miasto zajęte przez Szwedów i spustoszone.
W 1678 roku kasztelan Paweł Gembicki potwierdził prawa miejskie dla Łabiszyna. W XVII i XVIII wieku miasto niszczyły pożary. W 1772 roku Franciszek Bogusław Skórzewski po oddzieleniu większości dóbr i wykupieniu kilku wsi, ulokował na prawym brzegu Noteci nowe miasto, osadzając w nim sukienników, przeważnie ewangelików.
W czasie insurekcji kościuszkowskiej wojska generała Henryka Dąbrowskiego wyzwoliły Łabiszyn (we wrześniu 1794 roku). W 1859r. miasto liczyło ok. 2000 mieszkańców. Mieszkańcy miasta odegrali ważną rolę w powstaniu wielkopolskim łabiszyńscy powstańcy w 1919 roku i wywalczyli w długich i krwawych walkach zwycięstwo.
W okresie międzywojennym miasto i gmina Łabiszyn należały do województwa poznańskiego, a następnie pomorskiego. W latach okupacji hitlerowskiej 1939-1945 wielu mieszkańców zostało zamordowanych w obozach koncentracyjnych i jenieckich, wielu poległo na frontach.
