Historia wsi Blizne
Przywilej lokacyjny Bliznego został wydany przez króla Kazimierza Wielkiego 25 kwietnia 1366 roku na zamku w Sanoku. Wieś została lokowana na prawie magdeburskim, obejmowała 50 łanów frankońskich i była jedną z miejscowości lokowaną na przyłączonych do Korony Polskiej ziemiach ruskich.
Po śmierci Kazimierza Wielkiego w 1370 roku Ruś czerwona z ziemiami: sanocką, lwowska, halicką, przemyską oraz Podolem przeszły pod panowanie króla Węgier Ludwika Andegaweńskiego. Miało to niekorzystny wpływ na rozwój i kolonizację Bliznego. W roku 1402 część wsi została zakupiona przez biskupa przemyskiego Macieja herbu Janina, co zapoczątkowało kilkusetletni okres przynależności Bliznego do posiadłości ziemskich biskupstwa przemyskiego.
W 1406 roku król Władysław Jagiełło wydał ponownie przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim dla pozostałej części wsi sąsiadującej bezpośrednio z ziemią biskupa przemyskiego. Ostatecznie w 1417 roku i ta nowa część wsi została odsprzedana biskupstwu przemyskiemu, w którego posiadaniu Blizne pozostało do drugiej połowy XIX wieku.